Był synem Krystiana, zarządcy dóbr królewskich, i Concordii z Bachów. Urodził się 17 IX 1790r. w Borstendorf(w Augustenburgu, gdzie rodzina trafiła z Czech). Ukończył Szkołę Górniczą we Freibergu, gdzie studiował wraz z bratem Ernestem Leopoldem, a następnie w Akademię Górniczą również we Freibergu pod Dreznem. Po ukończeniu akademii odbył jeszcze studia prawnicze na uniwersytecie w Lipsku.W roku 1813 przerwał studia i w latach 1813-14, jako żołnierz oddziałów saskich, brał udział w kampanii przeciw Napoleonowi.W roku 1814 powrócił na studia. Po ich ukończeniu pracował jako pomocnik metalurga. Potem do 1816 roku pracował jako urzędnik górniczy w Saksonii.
W roku 1816, jak wielu innych specjalistów saskimi został zaangażowany do służby w Królestwie Kongresowym. Decydowały o tym dobre warunki finansowe, oferowane zagranicznym specjalistom. Kaden musiał jednak zwrócić niemałe koszty studiów, odbytych przy wsparciu finansowym rządu saskiego. W latach 1816-27 pełnił obowiązki generalnego probierza, prowadził badania nad polskimi gatunkami rud, był nauczycielem probierstwa i chemicznej analizy rud metali w Szkole Akademiczno-Górniczej w Kielcach. W roku 1818 mianowany zawiadowcą dozorstwa w Białogonie i kierował budową pieców, procesem odciągania srebra z miedzi i ołowiu, budową nowych szybów górniczych. W roku 1825 ożenił się z Lidią Adelajdą Moritz, córką Franza (Franciszka) Moritza, Głównego Radcy Hutniczego i Budowlanego przy Dyrekcji Górniczej Królestwa Polskiego w Kielcach, który swoją karierę zawodową rozpoczynał w Królewskiej Hucie Malapane na Śląsku oraz Johanny Caroliny König.
Po ustąpieniu Staszica, nowy szef Komisji Skarbu, książęDrucki-Lubecki, przestawił dozorstwo białogońskie na wytwarzanie maszyn, w związku z czym huty miedzi, ołowiu i hamernię miedzi zlikwidowano. Kaden otrzymał w 1828 roku odprawę. Zajął się poszukiwaniami soli na terenie Królestwa Kongresowego. Zamieszkał wraz z rodziną w Zagórsku, koło Kielc.
W roku 1833 znowu został przez Komisję Skarbu i Bank Polski zaangażowany do budowy dwóch wielkich pieców w Blachowni pod Częstochową. W latach 1835-45 kierował tym zakładem. W roku 1844 przystąpił do spółki zawiązanej dla budowy huty w Inowłodziu nad Pilicą, gdzie odkryto bogate złoża rudy. Kaden objął jej kierownictwo techniczne. Mimo jego nalegań, aby zakład powstał w okolicy Góry św.Idziego,zbudowano go, wbrew jego woli, w miejscunarażonym na wylewy Pilicy. Z braku czasu lub z oszczędności nie powstały też urządzenia ochronne. W kilka miesięcy po uruchomieniu powódź zniszczyła wielki piec, a spółka upadła. Kaden stracił cały majątek.
W roku 1845 objął zaproponowane mu stanowisko głównego probierza mennicy warszawskiej i pracował na tym stanowisku do emerytury, na którą przeszedł w roku 1865.Za jego czasów mennica warszawska słynęła z wartościowego bilonu srebrnego. Będąc na emeryturze zamieszkał u córki w Pilicy, gdzie 3 stycznia 1870 roku zmarł. Lata całe gromadził zbiory mineralogiczno-petrograficzne, miał też w domu bogate zbiory ptaków, motyli i chrząszczy ziem polskich, interesował się zasięgiem poszczególnych gatunków i utrzymywał ścisły kontakt z wieloma amatorami-kolekcjonerami polskimi i saskimi.O ostatnich latach jego życia napisano w 1869roku, w Tygodniku Ilustrowanym:…dziwnym zbiegiem okoliczności przeniósł się ze swoją rodziną na wypoczynek do miasta Pilicy położonego właśnie u źródła tej rzeki, która jego najpiękniejsze nadzieje tak bezlitośnie zburzyła.
Miał dwóch synów: Ernsta Ludwiga (ur. w Białogonie w roku 1826) i Heinricha-juniora(ur.w roku 1934 w Nowej Kuźniczce koło Przystajni)oraz córkę Natalię.
Miasto Kielce uhonorowało Kadena, nazywając jego imieniem jedną z ulic, w będącym dzisiaj dzielnicą miasta Białogonie, nieopodal istniejących jeszcze pozostałości Huty Aleksander.